ma 15 februari 2021 - vandaag is het 19-04-2024

Foto: Marcel de la Rose.

Dit keer belichten we de passie van Runny Margarita. Deze multidisciplinaire kunstenaar, geboren op Curaçao, heeft zichzelf alles aangeleerd: muziek, film, schilder- en schrijfkunst. Hij woont al vijftig jaar in Nederland en was juist van plan te remigreren naar zijn geboorteland of de coronacrisis sloeg toe. Runny neemt ons mee in zijn passie voor kunst.

Wat heeft je vijftig jaar geleden naar Nederland gebracht?
In 1972 kwam ik als 17-jarige jongen naar Nederland voor hereniging met mijn familie. Nederland was grijs, de verwachtte begeleiding was er niet en ik ging zelf op ontdekking naar het leven in de Big City. De kerk, waarmee ik als kind was opgegroeid, liet ik al snel achter mij en de passie voor de vrouw verkoos ik boven God. Dit heeft mijn geschiedenis veranderd en een hoop ellende met zich meegebracht. Ik dook de nachtwereld in van drugs, seks en muziek op zoek naar innerlijke rust die ik echter nooit vond. Tot ik op een dag werd geraakt door de geest van Yahweh the Almighty.

Ik begon langzaam maar zeker alles op een rij te zetten. Dat betekende met een nuchtere kop muziek maken, optreden, exposeren en voordragen. Ik volgde een studie bij de Migranten Media Opleiding (MMO) en ging bij Salto, de publieke omroep van Amsterdam, werken. Een aanbod om een Salsa programma te presenteren sloeg ik toen af. Ik was te bang om weer in die scene, die ik net achter mij had gelaten, verzeild te raken. Dit had tot gevolg dat mijn contract niet werd verlengd. Ik herpakte mezelf snel, kocht een dure Sony HD camera en startte met mijn eigen tv-programma bij Salto. Ik werd serieuzer genomen door mijn omgeving omdat ik goed bezig was en produceerde ik een CD en kickte helemaal af van het rock & roll leven.

Waar komt jouw passie voor kunst vandaan?
Aan de ene kant ben ik ermee geboren en aan de andere kant heb ik het meegekregen van mijn moeder. Ze kon erg goed dansen, gospel zingen en maakte hele artistieke dingen met visgraten. Mijn interesse voor expressieve vakken bleek veel groter dan andere vakken op de lagere school. Mijn cijfers waren, behalve voor handenarbeid, tekenen, opstel maken, muziek, sport, lezen en acteren, slecht.

Laten we bij muziek beginnen. Welke instrumenten speel je?
Ik volgde als kind pianoles maar omdat er geen geld was voor een piano, moest ik die lessen opgeven. Op gevoel heb ik mezelf gitaar en dwarsfluit eigen gemaakt en ben ik redelijk goed op ritmische instrumenten.

Dus je was heel jong bezig met muziek?
Mijn muzikale ontdekkingsreis begon in de kerk. Ik mocht als kind in de volwassenen kerkkoor meezingen. Later hadden wij een kwartet (zie foto rechts). In de kerk werd de Europese 3/4 maat, zeer gewaardeerd en de 6/8 maat niet, en daar had ik met mijn Afrikaanse roots moeite mee. Zo was percussie een taboe en ik besloot maar te stoppen. Als je muzikale benadering niet wordt geaccepteerd, dan stap je op en ga je de wereld in om muziek te maken. Hoewel ik wist dat dit niet mijn roeping was. 

Waar kent het groter publiek je van?
Vroeger trad ik op voor het danspubliek en had ik een eigen band. Maar na de familieband ‘Brothers & friends’ heb ik nooit meer een band opgericht. Na de familieband sloot ik mij als solo-artiest aan bij diverse coverbands. Maar dat werd niets. Als componist wilde ik geen tijd verliezen met het repeteren en spelen van covers. Ik heb mooie en minder mooie herinneringen aan verschillende soorten gigs. Ik nam vaak de verkeerde mensen mee. Ik dacht dat het mijn vrienden waren maar ze zetten mij voor schut. Ze stalen wc-papier of dure flessen wijn, misdroegen zich bij het buffet, maakten ruzie op de stage of buiten. Als ik terugkijk op deze periode, denk ik dat ze dat expres deden, uit jaloezie omdat ik vrij veel werd geboekt. Ik heb een periode gekend dat ik elke weekend een gig had en daar groeide mijn techniek alleen maar van. In 1992 heb ik 1 jaar ook Curaçao gewoond. Ik speelde 6 dagen in de week op het terras van een 5 sterren hotel, Caribbean Hotel en mijn techniek was zuiverder dan ooit tevoren.   

Met wie heb je allemaal op het podium gestaan?
Het zijn er te veel maar een aantal wil ik toch benoemen omdat deze op de een of andere manier hebben bijgedragen aan mijn muzikale reis hier in Nederland:
Edsel Julliet, Lesley Joseph, Carlos Francinet, Garry Francisco, Micheal Fondoe, Elvin Marchena, Jopie Nicolaas, Nazir Rumai, Micheal Boyse, Vernon De Launey, Caroline in het veld, Rodor SoeEmb, Sumi-Ree, Oonagh Evertsz, Michelangelo Catal, Nevelton Butler, Henky Panday, Lorand Sarna, Tyrone Collis, Roberto Hallifi, Mark Milan, Frankie Douglas (meegewerkt aan mijn eerste CD), Glenn Gaddum (producer van mijn eerste CD) Eddie Veltman, Alwin Paulina, Lesley Lopez, Marco Toro, Jose Avila, Marco Gomes, Randy Winterdal, Delbert Bernabela, Papy Lomp, Dennis Isidora, Hector Samson, Yuchi Cordoba, Johnny Contini, Nelson Carrilho, Abel Marcel, Eddie Mar, Rudy Calmes, Bobbie Allee, Cedric Legito, Roberto Formiga, Walles Shorts, Romeo Ollie Olmberg, Edsel Selberie, Djibi Basilio(Samango), Elvio Pieters, Gregory Collina, Kenneth Helberg, Ricky Wirkus Mario de Cuba, Joerie Baldinger and many more..

Schilderkunst: je staat bekend om de vlechttechniek.  Kun je hier iets meer over vertellen?
Deze techniek (zie foto) staat voor mij symbool voor kracht, duurzaamheid en verbondenheid. Door lege vlakken met kleurige vlechtstructuren te accentueren, zie je de lichtval op het canvas, het onderscheid tussen licht en donker. Vrouwen staan vaak centraal in mijn schilderijen. Na Yahweh is de vrouw voor mij een inspiratiebron.  Ik heb een passie voor de schoonheid van vrouwen.

Eind vorig jaar is de gedichtenbundel Dappere Diasporanen verschenen.  Kun je er iets over vertellen? 
Karavan di Arte is een initiatief dat in 2014 het licht zag. Het doel is een podium te creëren voor kunstenaars uit verschillende disciplines. De afgelopen jaren worden wij door de gemeente Amsterdam financieel gesteund om onze projecten te realiseren. In 2017/2019 hebben diverse exposities en maandelijkse jamsessions plaatsgevonden. In 2017 zijn we gestart met het literair project ‘Wie schrijft, Die blijft’ om zo de buurt in Amsterdam Oost te stimuleren om te gaan schrijven. In die periode is de bundel ‘Omgevingsbeeld’ uitgegeven. Vorig jaar hebben wij onze tweede bundel ‘Dappere Diasporanen’ uitgebracht. Daarin vertellen dichters uit Amsterdam Oost over het verleden, heden, de toekomst en het diasporaan zijn. 

 

Wat betekent diaspora voor jou persoonlijk?
Het woord diaspora verwijst naar de Joden die overal ter wereld verspreid zijn. Ik concludeerde dat wij uit Afrika en de Caribbean ook overal verspreid zijn. Ze noemen ons buitenlanders, allochtonen, medelanders. Er wordt vaak gesproken over ons verblijf in diaspora dus dan zijn wij toch diasopranen?!

Blijf je voor altijd in Nederland of wil je ooit terug naar je geboorteland?
Ik stond vorig jaar op het punt te remigreren. Ik had alles opgeruimd, mijn huishuur opgezegd en toen kwam Coronita. Ik kan van geluk spreken of beter gezegd, ik was gezegend om iemand van de woningbouw aan de telefoon treffen die alles weer terug kon draaien. Er zijn ook goede mensen in Nederland. Ik ben op dit moment alles weer aan het aanschaffen voor mijn woning. Voorlopig denk ik dus niet aan remigratie.

Wat kunnen we verder dit jaar van jou verwachten?
1. Het verkondigen van Gods woord, dat is mijn roeping.
2. Mijn eigen poëziebundel.
3. Ik hoop het muzikaal project met pianist Elvio Pieters eindelijk te kunnen afronden. Hij heeft mooie arrangementen voor mijn composities gemaakt en ik hoop dat wij het uiteindelijk kunnen realiseren.

---

Dappere Diasporanen is via mail te bestellen bij runny.margarita1@gmail.com 

Meer info:
karavandiarte.com
Meer van zijn schilderkunst is te bekijken en te koop op: karavandiarte.com/artworks

Copyright - Disclaimer - Privacy

 In deze februari 2021 editie van het Latin-Magazine onder andere: