wo 18 september 2019 - vandaag is het 25-04-2024

Patricia Gruber Acuña (1991) is geboren in Venezuela, opgegroeid op Bonaire en woont sinds 2006 in Nederland. Ze is actrice, presentator bij FunX ‘Jouw stad Rotterdam’ op de donderdag en vrijdag en onderdeel van het dj-duo Plata I Plomo. Patricia is een knappe verschijning, talentvol en timmert hard aan de weg om haar doelen te bereiken. Een gesprek over ambities, familie en carrière.

Als je een vreemde tegen mocht komen en ze vragen: wie is Patricia. Wat is daarop jouw antwoord?
“Een hardwerkende vrouw die altijd op zoek is naar de beste versie van zichzelf. Soms rusteloos, soms content, vol liefde en passie. Heel open en sociaal, ook gesloten wanneer ze innerlijk uit balans is. Energiek en tolerant.”

Een trotse Latina?
“Ik ben zeker een trotse Latina, maar ook Caribisch Nederlands en Nederlands. Vaak voel ik mij ook een vreemdeling. Hier in Nederland ben ik geen Nederlander, in Venezuela ben ik een Europese en op de Nederlandse Caribische eilanden ben ik niet één van ze, omdat ik er niet ben geboren. Toch voel ik mij, ongeacht hoe anderen mij zien, alle drie. Nu besef ik pas heel goed dat alles wat mij mij maakt, een verrijking is. Mijn talen, mijn muziek en mijn levensverhaal. Als Latina-zijnde was het in het begin in Nederland erg zoeken naar mijn identiteit. Mijn taalbeheersing was niet heel goed en dan sta je nog meer punten achter.
Op de toneelschool werd er naar mijn gevoel alles aan gedaan om hetgeen dat met mijn cultuur en achtergrond te maken had weg te krijgen. Ik moest ABN spreken en mij aanpassen. Ik dacht dat het nodig was en raakte daardoor mijn eigen identiteit kwijt.
Maar nu ben ik trots op mijn roots en probeer meer dan ooit dit in mijn werk te incorporeren en er steeds meer over te leren. Ik word gevormd door drie prachtige culturen en dat maakt mij rijk. Dus trots ben ik zeker en ik laat mij mijn identiteit nooit meer afnemen.”

Hanteer je daarom ook twee achternamen?
“In Venezuela krijg je de achternamen van beide ouders. In mijn Nederlandse paspoort staat alleen Gruber maar in mijn geboorteakte heet ik officieel Patricia Carolina Gruber Acuña. Ik hou van mijn achternamen, dus hou ik beiden graag aan.”

Voel je je primair een actrice, presentator of dj?
“Ik weet niet of ik ooit ga kunnen kiezen. Ik ben een artiest met meerdere interesses, passies en talenten. Soms heeft de één meer de focus dan de ander. Voor nu ligt mijn focus meer op presenteren en dj’en. Mijn passie voor acteren begon bij de Telenovelas/soaps. Toen ik in mijn laatste jaar van de middelbare school zat en een keuze moest maken in mijn studie zat ik bij een amateurgezelschap. Dat maakte mij zo gelukkig dat ik besloot af te zien van een studie psychologie. Met acteren kan je erg veel maar het is ook een erg moeilijke wereld. Ik laat het in elk geval nooit los tot ik in een film van Pedro Almodovar heb gespeeld.”

Waar komt je drive vandaan?
“Ik ben opgegroeid tussen hardwerkende mensen, daar begint het mee. Soms uit passie, vaak uit nood. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn moeder moest hard werken om voor ons te zorgen. Als klein meisje hadden we het niet altijd makkelijk en hadden we net genoeg om te overleven.

Mijn vader is een bekende programmamaker in het Caribisch gebied en workaholic die altijd verliefd is geweest op zijn werk. Ik denk dat mijn wil iets te bereiken stiekem voortkwam uit de behoefte om meer aandacht van mijn vader te krijgen. Ik dacht als ik goed werd in waar hij zo van hield, zou dat goed komen. Maar ondertussen is dat al lang niet meer zo, ik hou ontzettend veel van wat ik doe. Maar daar begon het wel mee. En wat grappig is, uiteindelijk had mijn vader liever gewild dat ik arts werd ofzo.

Ik ben ook altijd anders geweest dan mijn leeftijdsgenoten. Ik was altijd aanwezig en op de één of andere manier kreeg ik daar niet altijd fijne reacties op. Ik was té vriendelijk, praatte té veel, kleedde me té anders, was té open of té gevoelig. Toen ik mij bewust werd van hoe mensen daarop reageerden schaamde ik me. Dus probeerde ik in te dimmen, alleen om anderen te plezieren. Maar daardoor stond ik niet in mijn kracht, en als ik mezelf niet kon zijn, wat voor zin heeft het allemaal?

Als klein meisje praatte ik ook altijd graag met iedereen. Deelde graag dingen over mijn leven. Ik kon al praten toen ik 2 was en mijn moeder hoefde maar even niet op te letten en de eerste de beste vreemdeling die naast me zat wist al alles over ons leven.

Mijn moeder zei laatst nog tegen mij: “Ik ben zo trots op jou. Toen je klein was zei je dat je later alle talen van de wereld wilde spreken zodat je met iedereen kon praten. En je spreekt er vier, plus in jouw werk doe je wat je als klein meisje altijd al wilde doen. Ik spreek er één. Dus dat deed je allemaal zelf”. Lief hè?”

In hoeverre heeft de scheiding van je ouders je gevormd?
“De scheiding van mijn ouders heeft mijn leven aanzienlijk veranderd. De verhuizingen en de strijd van mijn alleenstaande moeder met drie kinderen. Het was niet makkelijk. Ik ben zo’n 25 keer verhuisd. Ook het opgroeien op Bonaire heeft een grote invloed gehad op wie ik vandaag ben, maar om dat uit te leggen moeten we een documentaire opnemen.
Bonaire is een paradijs maar het kan ook een kleine hel zijn. Het eiland deed dingen met mij en mijn eigenwaarde waar ik tot de dag van vandaag vanaf probeer te komen. Op mijn 15e kwamen we naar Nederland omdat ik verder moest studeren en mijn moeder wilde dat ik de Nederlandse taal en cultuur leerde kennen. Mijn twee broers hebben het erg moeilijk gehad en ze wilden mij dat besparen.

Nederland is voor een buitenlander niet makkelijk. Je krijgt veel kansen maar vooral in het begin wordt alles goed dichtgetimmerd. Mijn moeder en ik zijn echt door een moeilijke periode gegaan. Ik was 15 jaar toen we naar Nederland kwamen en ik moest ineens volwassen worden. Ik moest mee naar alle afspraken bij de gemeente, bank noem maar op. Ik werd ineens mijn moeders gelijke en moest soms zelfs voor haar zorgen. Op dat moment was dat ook meer dan normaal. Maar het was achteraf een te grote verantwoordelijkheid en het zorgde voor een innerlijke weerstand voor bepaalde dingen waar ik soms nog moeite mee heb. Maar nu ben ik blij. Ik heb veel geleerd en door het leven dat we hier hebben, kan ik mijn dromen volgen en de familie in Venezuela helpen.”

Waar komt je liefde voor muziek vandaan?
“Muziek heeft mij altijd geïnspireerd en is een middel geweest om mijn emoties te uiten. Ik zou er niet zonder kunnen. Rond mijn 14e begon ik met dansen en dacht daar mijn beroep van te maken. Mijn vader was veel aan het werk, maar als hij thuis was, was hij altijd heerlijk eten aan het maken, in grote hoeveelheden. Vaak kwamen vrienden langs en dan was er wel altijd iemand bij die een instrument kon bespelen. Ik stond klaar om op te treden, dansend, zingend of beiden. Ik groeide op met salsa en merengue op de achtergrond en als volwassene betrapte ik mezelf erop dat ik alle teksten van hele oude nummers kende. Fania all stars, Ruben Blades, Hector Lavoe, Oscar d’Leon. Ik leerde onbewust de teksten en tot de dag van vandaag hou ik ervan. Nu is mijn smaak wel veel breder, maar daar begon het wel mee.”

En dat kun je nu kwijt bijvoorbeeld in je dj-werk bij Plato i Plomo?
Het is een concept waarbij we tijdens het draaien energie geven en nemen, we geven een act en draaien muziek. We staan niet voor het publiek, niet tegenover ze maar wij zijn daar samen met hen.
Mijn collega-dj Paola en ik kennen elkaar vanaf we 6 jaar oud zijn. We waren altijd samen, traden op in onze slaapkamers en hadden als tiener met onze vriendinnen een eigen dansgroep. Onze passie voor dans en muziek ontstond toen we onze verjaardagen samen vierden en iedereen daarbij wilde zijn. De vibe was gewoon geweldig. Iedereen was met elkaar verbonden en iedereen had plezier. Als volwassenen misten wij dat in het uitgaansleven. Het begon als een grap. We zeiden tegen elkaar: Wat als wij daar zouden staan en hetzelfde gevoel konden creëren als op onze feestjes van vroeger? Een uit de hand gelopen grap noemt Paola het vaak maar eigenlijk is het een beslissing.
We kochten een draaitafel, gaven onze huur op en gingen samenwonen om zo in al onze vrije tijd te investeren in het draaien.
Het is wel zwaar, erg zwaar zelfs om zoveel met elkaar te moeten delen. Maar het gaat de goede kant op en Plata I Plomo groeit.

Is de naam Plata I Plomo een bewuste keuze. Ik denk gelijk aan Pablo Escobar?
“De letterlijke vertaling is zilver en lood en de kenmerken van deze chemische elementen passen goed bij wie we zijn. Het is een maar een kleine knipoog naar Pablo Escobar. Het is vooral een catchy naam, als je de naam zegt, is de link met Latin snel gelegd. En wij zijn twee Latina’s.”

Hoe zie je de toekomst bijvoorbeeld over 10 jaar?
“Ik denk hier vaak over na. In minder dan 10 jaar de vrijheid om al mijn dromen te volgen en alle middelen te hebben om dat mogelijk te maken. Ik wil mijn familie kunnen helpen en zien wanneer ik wil.
Omdat mensen weten wie ik ben en in mijn werk geloven kan ik elk project opzetten dat ik voor ogen heb. Ik wil minstens in één film van Almodovar gespeeld hebben en op de grootste festivals zoals Tomorrowland en grotere stages van Lowlands hebben gestaan en toeren met mijn eigen theatershows”.

Waar kunnen we Plata I Plomo binnenkort zien?
“De komende maanden spelen we door heel Nederland dus hou onze Instagram in de gaten. En zomer 2020 staan we op de grootste festivals!”

 

---

Volg Patricia
FunX Jouw stad Rotterdam: donderdag en vrijdag van 13:00 tot 16:00 uur
Instagram: https://www.instagram.com/patriciagruber.ac/
https://www.instagram.com/officialplataiplomo/

Copyright - Disclaimer - Privacy

 In deze september 2019 editie van het Latin-Magazine onder andere: