do 5 mei 2016 - vandaag is het 20-04-2024

Op zaterdag 30 april 2016 presenteerde Izaline Calister haar 8ste CD: Rayo di Lus in het Paard van Troje in Den Haag. Izaline vertelt uitgebreid over dit nieuwe album in het interview met LatinWorld.nl / Latinnet.nl.

Hallo Izaline, vanavond in het Paard van Troje in Den Haag presenteer je je nieuwe CD Rayo di Lus, een spannende avond denk ik.

Ja heel heel spannend!!!

Kun je ons een beetje vertellen wat we kunnen verwachten van deze CD? Welk genre is het?

Deze cd... ik denk dat deze CD heel veelzijdig is, het gaat …ik dacht, ik laat het eens een keer los. Meestal als je een CD maakt dan moet het een geheel worden, moet het met elkaar te maken hebben. Maar tegenwoordig kiezen mensen toch de liedjes die ze mooi vinden in hun playlist. Dus ik dacht, dan hoef ik ook niet zo te denken. Dat was heel bevrijdend. Ik voelde de vrijheid om alles te doen waar ik zin in had of het nou bij elkaar paste of niet. En ik denk als iemand daar nog over begint dat het geen geheel is dan ben je ongelofelijk ouderwets!

Dus ik vond het heel leuk, heel bevrijdend om met mijn broer Roël een CD te maken met een klein beetje dance invloeden, en met Buleria iets heel Curacaosch te maken, of heel Antilliaans en dat dan weer te bewerken, het een beetje jazzy te maken.

Dit is niet de eerste keer toch dat je met je broer muziek maakt?

Nee, maar het is wel de eerste keer dat we als gelijkwaardige componisten naast elkaar zaten. Kijk, hij heeft altijd voor mij gewerkt. Hij is met mij begonnen, heel onervaren, hij heeft heel veel van mij geleerd. Ik was zijn grote zus, zijn adviseur. Ik heb hem wel steeds geadviseerd 'Ga je eigen weg, zorg dat je schrijft, dat je liedjes maakt'. Dat is hij gaan doen, hij is op een gegeven moment heel succesvol geworden met zijn eigen band. En nu zaten we naast elkaar als een soort gelijkwaardige partners. We adviseren elkaar nu en maken soms lekker ruzie over hoe een liedje nou afgemaakt moet worden. Dat is wel heel anders dan vroeger.

Je bent begonnen op Curacao met zingen bij Perlitas? Hoe lang heb je dat gedaan?

Ja, als zevenjarig meisje zong ik bij Perlitas. Dat heb ik een jaar of vier, vijf gedaan. Dat was echt een kinderkoor dus op een gegeven moment ben je daar te oud voor. Maar ik had ook op een gegeven moment, ik denk dat ik een jaar of 13 was, dat bij het zingen op school mijn stem oversloeg en dat iedereen moest lachen. Ik dacht toen 'Ik ga nooit meer zingen!'. Dus toen heb ik het heel lang niet meer gedaan. Pas toen ik in Nederland was in mijn studententijd kwam ik in een koor en toen is de muziek er langzaam weer in gekropen.

Je CD heet Rayo di Lus, wat betekent dat?

Het betekent straal van licht, of lichtstraal. Eigenlijk kwam ik op het idee voor die titel nadat ik een paar keer meemaakt dat mensen na een optreden vonden dat het was alsof er zonnestralen van het podium afkwamen en dat vond ik een heel groot compliment. Toen bedacht ik me dat dat wel een functie is van muziek, muziek is iets wat verlichting brengt in je hart, of troost kan bieden. Muziek is heel belangrijk voor mensen. Ik dacht als er maar een paar mensen zijn die mijn muziek ook zo ervaren dan ben ik blij. Dus ik dacht, ik zie die liedjes als kleine straaltjes van licht die mensen kunnen raken, mensen kunnen troosten of blij kunnen maken. En daarom heb ik de CD zo genoemd.

Is deze CD anders dan de andere albums die je gemaakt hebt en wat maakt het anders?

Qua genre niet, maar wel qua invulling denk ik. Eigenlijk heb ik niks anders gedaan dan ik normaal doe. Ik schrijf altijd de liedjes op een bepaalde manier en ik maak demo's. Maar normaal werk ik met een arrangeur en dan gaan we met de band aan de gang, en nu wilde ik heel graag met een producer werken omdat ik graag wilde werken met iemand die mij niet kent. Ik wilde weten of dat iets anders teweeg zou brengen. Voor deze CD werkte ik samen met producer Ward Veenstra. En dat was heel vreemd, het is vreemd om met een nieuw iemand te werken die je niet kent. Je moet veel beter leren uitleggen wat je bedoelt, veel beter leren uitleggen wat je wil horen. En hij had hele andere ideëen, hij kwam met totaal out-of-the-box dingen, want hij weet niks van Curacaosche muziek. Dat vond ik heel leuk omdat het allemaal heel origineel invulde. Wat ik ook heel leuk vond was dat hij alles kon spelen. Hij speelde bas, hij speelde gitaar en hij speelde banjo, cavaquinho. Het was heel leuk om samen met zo iemand in de studio te zitten, allemaal dingetjes uitproberen en dan zei ik 'Ja dat! dat moeten we doen!' en dan drukte hij op record en werd het opgenomen. Dat was een hele andere manier dan met een band de studio in gaan en dan spelen. Ik vond dit heel leuk voor de verandering. Er staan nu geluiden op de plaat waarvan ik nooit had gedacht dat dat nog eens in Curacaosche muziek zou klinken. Er zit bijvoorbeeld een banjo in.

Je vindt het ook passen, ik bedoel, Curacao heeft toch een bepaalde ritmestijl?

Daar ben ik al lang niet meer mee bezig. Dit is mijn achtste CD, ik heb al genoeg bewezen hoeveel ik respect en liefde ik heb voor de Curacaosche muziek. Ik vond dat dat nou niet meer zo nodig hoeft. De ritmes zijn duidelijk Curacaosch, ook de percussie, mijn broer nam dat voor zijn rekening. Maar ook dat, de manier waarop hij die ritmes heeft gespeeld, hij heeft van alles gebruikt, hij heeft op zijn schoot gespeeld, hij heeft gestampt, hij heeft met zijn mond dingen gedaan. Als het maar swingt, als dat maar het ritme is. Dat vond ik ook zo leuk van deze plaat. Het gaat ook veel meer over geluiden, over de inkleding van het liedje. Het liet mij ook zien dat er niet iets specifieks Curacaosch is, als je er een banjo in doet is het gewoon een ongelofelijk swingend Curacaosch nummer met een banjo erin. Dat vond ik heel leuk, dat loslaten.

Kun je je sound eens omschrijven voor iemand die nog nooit van jou heeft gehoord.

Ik ben een zangeres die het heel erg leuk vindt om haar eigen liedjes te schrijven, misschien omdat ik die liedjes op mijn lijf schrijf. Ik gebruik de ritmes van Curacao voornamelijk maar niet altijd. Ik heb jazz en pop gestudeerd aan het conservatorium, heel veel naar Afrikaanse muziek geluisterd, heel veel naar Brazilliaanse en Kaapverdiaanse muziek geluisterd. Daar krijg je en tik van, dat komt in je lijf, dat wordt een onderdeel van jou en dat komt terug in mijn liedjes.

Je zingt in verschillende talen, ik hoorde je het net over Brazilliaanse muziek hebben bijvoorbeeld.

Ja, maar nooit op mijn platen. Als ik schrijf schrijf ik het liefst in het Papiamentu omdat ik denk dat ik die taal het best beheers. In die taal kan ik de dingen op een bijzonderder manier zeggen. Maar ik heb ook allerlei projecten waarbij ik zing in het Brazilliaans, in het Nederlands, in het Engels. Ik ben wel iemand die graag van alles doet. Als ik mijn eigen muziek maak neig ik wel naar het Papiaments alhoewel ik de laaste jaren voorzichtig in andere talen aan het schrijven ben. Misschien dat mijn negende CD in allerlei andere talen wordt, maar dat weet ik nog niet.

Hoeveel nummers staan op deze CD?

Elf nummers.

En je broer, zingt hij ook mee?

Ja, hij zingt voor het eerst ook. Hij is met zijn eigen band steeds meer gaan zingen. Dus ik zei tegen hem 'ik wil echt iets samendoen, dus ook dat je zingt'. Hij heeft Kuenta i Tambu, wat zij doen is dance, gebaseerd op Curacaosche percussie. Dus hij had eerst zoiets, dat is misschien te veel dance voor jou. Dus ik heb gezegd dat als ik met jou iets ga doen, dan moet ik het ook durven, dan moet ik ook dance invloeden toelaten in mijn muziek.

Wie zijn jouw grote voorbeelden?

Chin Behilia natuurlijk, Ced Ride, Rudy Plaate. Er zijn ook heel wat jongere mensen die ik heel leuk vind, Levi Silvanie vind ik heel leuk. Ik vind die jongen uit Aruba, Jeon, ook heel leuk. Dat bandje Buleria vind ik ook heel leuk. Er gebeuren allemaal dingen die mij weer inspireren. Er is zo'n jongen Riëndy Holder, Mr. Ray Bass noemt hij zichzelf, vind ik ook heel leuk. Dat zijn allemaal mensen, die zijn 20, 25 ofzo, dat is de nieuwe generatie, die hebben allemaal ook iets met mijn muziek gehad, die hebben naar mijn muziek geluisterd. En nu hoor ik bij hen dingen waarvan ik denk, dat kan ook!

Hoe vaak treed je op, per maand, per week?

Soms is het heeel druk en soms is er helemaal niet zo veel te doen. Ik denk als je over het jaar kijkt, dat ik zo gemiddeld iets van drie keer in de week optreed. Dat is veel, maar vaak is het een bepaalde periode vijf keer in de week maar soms ook een periode waarin er even helemaal niks is. Dan ga ik uitrusten. Nu komt er weer een hele drukke periode aan. 

Sta je dit jaar ook op het North Sea Jazz Festival?

Nee, dit jaar niet. Ik speel op dat moment in de muziektheaterproductie Zwembadverhalen in Haren (Groningen). Ik hoop volgend jaar weer op te treden bij het North Sea Jazz Festival.

Met wie zou je heel graag eens een nummer willen maken?

Ik vind Sarah Tavares, dat is een Kaapverdiaanse zangeres die woont in Portugal, echt geweldig. Ik ben een groot fan van haar. Dat zou ik hele leuk vinden. Ik van Richard Bona ook helemaal te gek, dat is een Kameroenese bassist, die woont in New York geloof ik. Dat zijn wel mensen met wie ik het heel leuk zou vinden om een duet mee te doen.

In je vrije tijd, als je niet aan het zingen bent, wat doe je dan graag?

Slapen meestal hahaha! Al mijn vrije tijd is voor mijn dochter, zij is zes, ze vindt het niet altijd even leuk als ik het druk heb. Nu kan ze dat ook zeggen en laten merken. Maar als ik vrij ben dan spendeer ik al mijn tijd met haar. Dus ik kan niet zoveel aan hobby's doen. Ik lees heel graag, maar het is heel lang geleden dat ik tijd gehad heb om een boek te lezen. Eigelijk werk ik heel veel. Ook als ik niet weg hoef ben ik liedjes aan het schrijven of ik moet de administratie doen, ik ben natuurlijk zelfstandig ondernemer. Ik wil deze zomer voor het eerst in vele jaren echt op vakantie gaan, gewoon drie, vier weken niks. Ik weet niet of het gaat lukken.

Hoe bereid je zo'n avond als vanavond, met een optreden, voor?

Ik moet wel zorgen dat ik rustig blijf, daarvoor heb ik iemand als Saskia (PA) die ervoor zorgt dat ik niet alle kleine rampjes meekrijg, daar zou ik onrustig van worden. Ik zet er dus iemand tussen die alles voor me regelt zodat ik niets ander shoef te doen dan aankomen, eten, haren doen, dan make up.

Je woont al een aantal jaren in Nederland, je bent getrouwd, je hebt een dochter. Heb je ooit plannen gehad om terug te gaan naar Curacao, om daar te gaan wonen?

Wij gaan sowieso als we met pensioen zijn, dan gaan we een half jaar hier, een half jaar daar wonen. Dat is het plan. Maar dat duurt nog wel even! Maar voor de muziek moet ik gewoon hier zijn. Mijn carriere is gewoon nog steeds zo leuk, ik mis het wel, ik mis vooral mijn familie, mijn ouders, mijn zus en mijn broer. En zo onderhand zijn ongeveer al mijn vriendinnen teruggegaan, dus soms mis ik dat. Maar als ik dan aan het toeren ben en ik sta daar in zo'n theater, dan ben ik zo stikgelukkig. Dus wat ik nu in ieder geval probeer is dat we elk jaar één of twee keer gaan zodat mijn dochter ook Curacao en haar familie goed kent.

In welke taal voed je je dochter op?

Ik voed haar in het Nederlands op, ik probeer haar tussendoor wel Papiaments te leren. Vroeger zei ze altijd 'Mama wat praat je raar' maar ik merk dat ze nu vragen begint te stellen over de betekenis van allerlei woorden.

Waar zit jouw publiek? In Nederland, op Curacao?

Mijn publiek is heel gemengd, ik heb ook heel veel Surinaamse mensen, die het allemaal ook niet verstaan die dat heel mooi vinden en heel veel Nederlanders, Antillianen, Arubanen. Dat is een beetje mijn publiek.

Ik wil met deze plaat weer wat meer naar het buitenland gaan. Ik heb nu contact met een paar Amerikaanse producers die dicht op de toonaangevende mensen in de wereldmuziek zitten. Ik ben geselecteerd voor Kaap Verdië, maar dan kan ik helaas niet doen.

Door: Zahaira Bos
Fotografie: Marie-Jose Eldering.

---

Komende optredens Izaline Calister:

11 juni: Lantaren Venster Rotterdam
16 juni: Bimhuis Amsterdam

Copyright - Disclaimer - Privacy

Geplaatst door : Zahaira

Betrokken organisaties

Izaline Calister

 Meer Latin nieuws