di 6 december 2016 - vandaag is het 26-04-2024

Op 30 september 1946 werd in Puerto Rico de salsa legende Héctor Juan Perez Martinez geboren. Héctor kreeg de koosnaam El Cantante de los Cantantes vanwege zijn geraffineerde en fijne kristalheldere stemgeluid. De iele zanger (ook wel el flaquito genoemd) verloor zijn moeder al op vrij jonge leeftijd toen hij 4 jaar oud was. Héctor kwam uit een zeer muzikale familie waarin zowel vader en moeder als zijn opa verdienden hun brood met zingen. Als klein kind luisterde hij gezeten naast de radio naar zangers als Odilio Gonzalez (el Jibarito De Lares (ook een van mijn persoonlijke favorieten)) en Daniel Santos. Héctor kon vooral de laatste perfect imiteren. Zo goed zelfs, dat als hij het podium opklom en begon te zingen er hysterie uitbrak omdat de mensen dachten dat de zanger zelf aanwezig was. Héctor kreeg elke dag bijles van zijn vader en werd sterk beinvloed door zangers als Cheo Feliciano, Ismael Rivera en Ismael Quintana.

Zijn vader stuurde hem naar een muziekschool. De Juan Morell Campos school alwaar hij een beetje saxofoon leerde spelen. Al gauw hing hij de sax aan de wilgen en begon veelvuldig te spijbelen. Toen een half jaar later zijn vader erachter kwam dat hij van school was gestuurd wegens spijbelen kwam dat de kleine Héctor duur te staan. Hij werd gedwongen zich weer aan te melden.
Gedurende zijn jongensjaren zou Héctor altijd conflicten hebben met zijn vader. Héctor was vastbesloten het ver te schoppen als artiest. Toen Héctor 14 jaar was speelde hij ’s avonds voor 18 dollar met een tienkoppig bandje en verviel weer in zijn oude spijbelgedrag Héctor had een plan. Hij wilde naar New York om daar zijn geld te gaan verdiende. Zijn vader was hier fel op tegen en heeft alles gedaan om dit te voorkomen. Denk aan je broer! Zet een voet in het vliegtuig en vergeet dat je een vader hebt ! schijnt vaderlief meermaals te hebben geroepen. Helemaal onbegrijpelijk was dit niet. Zijn oudere broer is gestorven aan een overdosis drugs in een steeg in Queens New York.
Héctor was echter niet te houden en na zijn zeventiende verjaardag vertrok Héctor naar New York . Aanvankelijk viel Spanish Harlem nogal tegen, maar na een week zocht hij zijn jeugdvriend Roberto Garcia op, een musicus die Héctor uitnodigde voor een repetitie met zijn sextet. De band had een probleem met de vocalist die het nummer Tus Ojos maar niet onder de knie kreeg. Héctor had geen enkele moeite me deze romantische bolero en deed het eventjes weergaloos voor. Al na het eerste couplet keken de musici elkaar aan en beseften dat hun probleem was opgelost. Héctor begon bij de band voor 20 dollar per 3 avondoptredens. Het duurde niet lang of Héctor maakte al een overstap naar een bekendere band de Orchesta New York en later een jaar bij Kako and His All Stars als vocalist.

Zijn prachtige stem leverde hem de artiestennaam Lavoe op met een knipoog naar Frank Sinatra (the voice = La Voz = Lavoe)
Al snel viel zijn heldere stem, geraffineerde articulatie en intonatie bij het grotere publiek op . Zo ook bij Johnny Pacheco , de oprichter van het vermaarde Fania Label en op dat moment toonaangevend musicus en producer in de multiculturele smeltkroes van New York.
Johnny Pacheco wordt door velen beschouwd als de grondlegger van de muziekstroming die wij tegenwoordig salsa noemen. Héctor mocht af en toe eens meezingen en kreeg hier en daar een schnabbeltje. Johnny Pacheco had eigenlijk al een zanger die uitstekend voldeed ( de beroemde Pete ‘el conde’ Rodriguez ).
Pas toen Pacheco artiesten begon te recruteren voor zijn nieuwe label werd Héctor voorgesteld aan een veelbelovende jonge trombonist met zijn eigen bandje genaamd Willie Colon. Een gouden greep want beide heren werkten acht jaar samen en brachten meer dan 10 albums uit. Het verhaal gaat dat Colon Héctor nooit officieel heeft uitgenodigd maar gewoon heeft gezegd: “Aanstaande zaterdag om 10 uur in Tropicoro Club” Een van de eerste liedjes die Héctor Met Willie Colon heeft opgenomen was El Malo (een van mijn lievelingsliedjes) van het gelijkgenaamde album. Het Album was een doorslaand succes. Zijn flamboyante uitstraling en zijn ‘streetsound’ bleven niet onopgemerkt.

Héctor en Colon werden ongekend populair in geheel Latino America. Zij mengden verschillende stijlen muziek tot een verrassend geheel. Afro-cubaans, Salsa, Bomba, Plena en Jazz. De themas gingen over het alledaagse leven van latino-immigranten en spraken enorm aan. Che Che Cole , Rompe Saraguey, el Todopoderoso of bijvoorbeeld de klassiekers Mi Gente en periodico de ayer.

Héctor was in de zevende hemel en Willie hield hem jarenlang in het gareel. Héctor kwam vaak laat en begon steeds meer drugs te gebruiken. (er bestaat een nummer geschreven door Johnny Pacheco himself waarin hij de draak steekt met Héctors gewoonte altijd te laat te komen: El Rey de la Puntualidad).

Na verloop van tijd (8 jaar) gingen de heren in goede vriendschap uit elkaar. Willie Colon ging solo verder (onder andere ging hij samenwerken met de vermaarde Ruben Blades). Er viel immers niet meer met Héctor te werken. Een ongeleid projectiel. Héctor was er kapot van en voelde zich verlaten. Willie Colon gaf hem zelfs de band tot zijn beschikking.
Velen dachten dat het solo met Héctor niks zou worden en aanvankelijk dacht hij dat zelf ook maar niets was minder waar.
Héctor herpakte zich en formeerde zijn eigen conjunto met onder andere Jose Mangual jr. Voor zijn boezemvriend Willie had hij alle begrip want Willie had hem jarenlang de hand boven het hoofd gehouden en zou hem toch nog helpen met het produceren van zijn eerste album. Nu was het tijd voor Héctor om op eigen benen te staan.
Na het uitbrengen van zijn eerste soloalbum La Voz in 1975 groeide Héctor uit tot een idool en werd een Salsa-icoon met liedjes als El Cantante , El Periodico De Ayer en Plato De Segunda Mesa. Legendarisch was het concert van Héctor Lavoe met Las Estrellas de la Fania in Africa in het voorprogramma van het boksgevecht van de eeuw Mohammed Ali vs. George Foreman in Zaire ook wel de rumble of the jungle genoemd.

Héctor Lavoe heeft een voorname plaats ingenomen in de salsageschiedenis. Eigenlijk durf ik zelfs te stellen dat Héctor een exponent was van de Salsa in haar voornaamste bloeitijd midden jaren zeventig.
Het leven van Héctor staat echter niet alleen in het teken van succes en wereldfaam. Persoonlijke tragedies zoals de vroege dood van zijn moeder. Zijn broer omgekomen door een overdosis, zijn schoonmoeder op brute wijze bij een overval vermoord en zijn zoontje stierf op zeventienjarige leeftijd omdat een vriendje hem een pistool liet zien dat per ongeluk af ging en tot slot het overlijden van zijn vader (zelf moest hij ooit uit een brandend gebouw springen waarbij hij beide benen verbrijzelde terwijl een nog groot deel van zijn familie binnen verbrandde).
Vooral de dood van zijn zoon heeft hem erg aangegrepen en Héctor zocht zijn toevlucht in de alcohol en drugs. In 1988 sprong Héctor van de negende verdieping van zijn hotel en overleefde de val. Hij kon echter nooit meer op zijn oude niveau zingen. Naar eigen zeggen werd hij geroepen door zijn zoon om bij hem te komen.
Héctor heeft gelukkig voordat zijn vader stierf hem nog een bezoek gebracht en werd met open armen ontvangen. Zo is toch nog een droom uitgekomen voor Héctor om als succesvol artiest zijn vader te bewijzen dat zijn keuze naar New York te vertrekken de juiste was.
Héctor Lavoe was heel geliefd bij zijn publiek. Vooral op Puerto Rico werd hij op handen gedragen. Hij was erg uitbundig maar nooit arrogant. Nooit verloochende hij zijn bescheiden achtergrond en schaamde zich nooit voor zijn afkomst.

Trots noemde hij zich “Jibaro” Zijn liedjes gingen over de dagelijkse dingen in het latino leven en dankzij zijn heldere stem was alles voor iedereen zeer goed verstaanbaar.
Mede door een tragisch persoonlijk leven werden zijn liedjes authentiek. The bad boy of salsa werd hij ook wel genoemd.
Zijn band met zijn geboorte eiland komt bijvoorbeeld ook tot uiting in de song Paraiso de la Dulzura van zijn eerste solo album . "Que de adónde vengo/ que pa' dónde/ vengo de la tierra de gran Dulzura/ la sabrosura y sandunguera/ que Puerto Rico puede dar lo-le-lo-lei-lo-le-lo-lei/ esa tierra es mi locura/ Puerto Rico te adoro/ tierra Santa, tierra pura."

Hedentendage word Héctor Lavoe gezien als een volksheld en na Ismael Rivera als de grootste sonero van het eiland beschouwd (el sonero de los soneros). Zijn prachtige liedjes met zijn mooie stem hebben velen ontroerd.
Vooral de “gewone man” uit het caribisch gebied hoeft niet erg zijn best te doen om de muziek en teksten van Héctor Lavoe te begrijpen. Ruben Blades schreef voor Héctor het lied El Cantante hetgeen gaat over de keerzijde van de roem. Het werd Héctor's lijflied

Het turbulente en met tragedies doorspekte leven van Héctor kwam aan een einde op 29 juni 1993 in New York.
Héctor stierf in armoede. Sommige mensen zeggen aan Aids en anderen zeggen Levenspijn.
In ieder geval stierf hij te vroeg en kreeg niet altijd het mooiste uit het leven. Voor mij blijft hij een idool en tot op de dag van vandaag luister ik naar zijn muziek.

 

 

---

Een kleine greep klassiekers uit zijn repertoire

Mi Gente
El Todopoderoso
El Malo
Calle Luna Calle Sol
Abuelita
El Rey de La Puntualidad
Periodico de Ayer
Juanito Alimana
Hacha y Machete
La Murga
Rompe Saraguey
Che Che Cole

Héctor Lavoe solo albums:

La Voz1975
De Ti Depende1976
Comedia1978
Recordando a Felipe Pirela 1979
Feliz Navidad1979
El Sabio1980
Que Sentimiento1981
Vigilante1983
Reventó1985
Strikes Back1987
The Master & The Protegé1993

Verzamelwerken

Héctor's Gold1980
Fania All Stars with Hector Lavoe 1997
En Vivo1997
Swings 2000
Tu Bien Lo Sabes 2001

Met Willie Colon

El Malo1967
The Hustler 1968
Guisando 1969
Cosa Nuestra1970
Asalto Navideño Vol.1 1971
La Gran Fuga 1971
El Juicio 1972
Asalto Navideño Vol.2 1972
Lo Mato 1973
The Good, The Bad & The Ugly1975

Vrij vertaald, geschreven en gecompileerd door dj el Padrino

https://www.facebook.com/jaromir.tromp

Copyright - Disclaimer - Privacy

 Meer Latin nieuws