di 26 juni 2018 - vandaag is het 20-04-2024

De Cola Debrot prijs is dit jaar voor de 51ste keer uitgereikt aan pianist en componist Randal Corsen (1972). Jaarlijks wordt deze belangrijke cultuurprijs uitgereikt aan personen of organisaties die zich verdienstelijk hebben gemaakt in de architectuur, beeldende kunst, dans, folklore, literatuur, muziek, theater of wetenschap. En eens in de 7 jaar gaat de prijs naar de categorie muziek. Corsen won een gouden speld, oorkonde, geldbedrag en staat nu in een lange rij van illustere winnaars van de De Cola Debrot prijs. Hij heeft 23 jaar in Nederland gewoond en keerde 5 jaar geleden terug naar zijn geboorte-eiland. In augustus is Corsen weer even terug in Nederland. Samen met Kris Berry & Jean-Jacques Rojer brengen ze op donderdag 9 augustus in het Concertgebouw in Amsterdam Homenaje: een 'eerbetoon' aan hun afkomst.

Wat betekent deze prijs voor je?
“Erkenning van je eigen mensen, in je eigen land en dat is natuurlijk erg fijn. Ik ben inmiddels bijna 5 jaar terug op het eiland, maar het grootste deel van mijn carrière heb ik toch doorgebracht in Nederland. Ik heb wel altijd contact gehouden met Curaçao. Ik heb hier regelmatig optredens gedaan en altijd onze muziek en cultuur uit willen dragen in alles wat ik deed en doe.
Ik heb ook altijd iets van 'raise the level', geen genoegen nemen met 'goed genoeg voor Curaçao'.
Ik ondervind hier vaak een soort gelatenheid over bepaalde zaken die gewoonte zijn geworden. Iets zoals, dat mensen heel vaak te laat zijn voor hun afspraken, bijvoorbeeld te laat komen op repetities. Daar kan ik me behoorlijk over opwinden, want ik vind dat dit soort zaken ook doorspelen in de muziek: een soort nonchalance bijvoorbeeld. In het begin werd er tegen mij gezegd 'dit is Curaçao, maak je niet druk, het went wel'. Ik heb gedacht 'hoezo het went wel, ik zal daar nooit genoegen mee nemen'. Inmiddels heb ik een kring mensen om mij heen die hierin mee kunnen, ervoor zorgen dat ze op tijd zijn, hun zaken goed voorbereid hebben etc. Ik ben ervan overtuigd dat dit ten goede komt van de kwaliteit van de muziek, wat meteen bijdraagt aan 'raise the level'. Zo'n prijs voelt ook als erkenning daarvoor, dat ik daarmee ook een bijdrage lever aan het muziekgebeuren op het eiland.  En als een jury van oordeel is dat mijn naam ook past in een illustere rij van prijswinnaars, zoals Ellis Juliana, Piere Lauffer, Harry Moen, Lucille Berry, Wim Statius Muller and so on, dan kan ik daar in alle bescheidenheid alleen maar trots op zijn.”

Randal Corsen,  Kris Berry & Jean-Jacques Rojer   (c) Jason Rafaël

Je bent weer ‘thuis’op je geboorte-eiland. Een goede beslissing?
“Timing is everything: we hebben als gezin besloten terug te willen, omdat we onze kinderen op willen Curaçao laten opgroeien. Ik had het eerlijk gezegd nog erg naar mijn zin in Nederland, ook op muzikaal gebied. Ik had net een periode van relatief stilte omtrent mijn eigen projecten achter de rug. Zo had ik de opera Katibu di Shon gecomponeerd voor mezzosopraan Tania Kross, ik had het Metropole Orkest project met muziek van Doble R gedaan en ik werkte ook als pianist met een aantal andere mensen, met wie ik regelmatig op de planken stond. Daarnaast gaf ik les aan een aantal conservatoria.

In 2013 bracht ik een cd uit met een eigen project: Symbiosis. Mijn vorige cd dateerde uit 2008. Ik dacht dat men vooral in de jazzscene na 5 jaar niet op mij zou zitten wachten, maar de Symbiosis cd had mij toch weer op de kaart gezet. Het werd uiteindelijk zelfs genomineerd voor een Edison Jazz Award. Dit hoorde ik pas kort nadat ik terug was op het eiland. Ik heb wel altijd gedacht dat ik terug wil naar Curaçao op het moment dat ik met een goed gevoel weg kan gaan en op een moment dat ik nog ondernemend genoeg ben om op Curaçao een en ander te ondernemen. Gezien de verschillende leuke projecten die ik in de tussentijd heb gedaan, kijk ik alleen met een goed gevoel terug op onze beslissing. Het is erg fijn om te werken met mijn eigen mensen aan wie ik onze muziek niet hoef uit te leggen. Ook had ik geluk dat een aantal van mijn vaste medemusici zoals percussionist Pernell Saturnino en bassist Eric Calmes inmiddels ook naar het eiland zijn geremigreerd.
Verder had ik ook een ander belangrijke reden: ik had in Nederland toch het gevoel dat wij beschouwd werden als een 'minderheid'. Mijn kinderen waren in Nederland geboren, maar uit 'allochtone ouders'. Het waren hele kleine dingen waar ik aan merkte dat men ons, daarmee ook mijn kinderen, zo bekeek. Ik gun mijn kinderen om hierop te groeien op een plek waar ze thuis zijn, waar ze zich thuis voelen, en waar ze zich niet moeten verantwoorden voor hun aanwezigheid.”

(c) Anouschka Hendriks

Hoe muzikaal is de rest van het gezin?
“Mijn kinderen groeien op met muziek. Ook mijn vrouw is als lid van Grupo Serenada erg actief bezig met muziek. De kids gaan vaak mee naar onze optredens, maken de voorbereidingen mee etc. Ik merk wel dat ze extra gevoelig zijn voor muziek. Mijn oudste zingt ook erg graag en ik ben natuurlijk bevooroordeeld, maar ze heeft er talent voor. In december hebben we nog samen in de studio een kerstliedje opgenomen. Ik ben van plan dit vaker met haar te doen.”

Is Curaçao niet te klein voor je ambities?
“Uiteraard heeft Nederland meer mogelijkheden en zit je ook in Europa. Maar op Curaçao is ook van alles mogelijk. Veel van mijn mooiste projecten heb ik toch gedaan sinds ik terug ben. Bijvoorbeeld het concert met Randal Corsen Bigband of Randal Corsen Orquestra (RCO). In Nederland moet je soms jaren van tevoren werken aan een project en dan maar hopen dat je wordt geprogrammeerd. Hier kan ik beslissen dat ik volgende maand een concert doe en dan gebeurt het ook. Het nadeel is dat je minder vaak een project kan uitvoeren, het is een kleinere markt, je moet vaker met iets nieuws komen, maar er is genoeg wat ik wil doen, dus daar krijg ik nu wel de kans voor.  Zoals het Tumbafestival heb ik jarenlang op afstand gevolgd, maar sinds twee jaar maak ik het mee, doe ik ook mee als arrangeur en dat vind ik ook erg leuk.
De wereld is een stuk kleiner geworden sinds social media, dus je kan je muziek ook vanuit Curaçao de wereld in brengen. En daarnaast heb ik sinds ik terug ben ook opgetreden in Colombia, Cuba, Aruba en Nederland.

© EDDY WESTVEER

Curaçaose composities
Onze muziek kent veel mooie composities. Door de oude composities te gebruiken wil ik deze muziek niet verloren laten gaan, het toegankelijk maken voor een jonger publiek en het 'ouder' publiek weer in contact brengen met de 'nieuwere elementen' uit onze muziek en onze jongere talenten. Maar binnenkort ga ik met Randal Corsen Orquestra (RCO) de studio in om nieuw materiaal op te nemen. Vorig jaar december hebben we het nummer Henter Aña Den Paranda uitgebracht, onze eerste original. Ik heb wel altijd gecomponeerd, maar ik schrijf geen teksten. In de band heb ik nu zangers die dat wel doen dus daar ga ik nu gretig gebruik van maken. Maar ik zal altijd ook oude composities blijven gebruiken en deze her-arrangeren. Zo worden nummers ook klassiekers, kijk maar naar de talrijke versies van Cubaanse nummers zoals El Manicero, Guantanamera, etcetera.”

 

---

Meer info over Randal Corsen
https://www.facebook.com/randalcorsenorchestra/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Randal_Corsen
https://nl.wikipedia.org/wiki/Cola_Debrotprijs

Info en tickets voor het concert Homenaje
https://www.concertgebouw.nl/concerten/randal-corsen-kris-berry-jean-jacques-rojer/09-08-2018

Muziek
Henter Aña Den Paranda https://www.youtube.com/watch?v=YJYs9qUtTx4
YouTube kanaal: https://www.youtube.com/user/ibxtube/
SoundCloud: https://soundcloud.com/rcorsen
Randal Corsen Big Band in Concert https://www.youtube.com/watch?v=tWm44aw_U7c&t=772s

Copyright - Disclaimer - Privacy

 Meer Latin nieuws