Einde van het Castro tijdperk

Delen via Whatsapp Delen via Facebook Messenger Delen via Facebook  

ma 23 april 2018 - vandaag is het 25-04-2024

Men kan het misschien een legendarische dag noemen, 19 april 2018! De dag dat Cuba voorgoed (althans daar gaan wij vanuit) afscheid neemt van de Castro's.
Wat betekent dit nou echt voor de Cubanen?

Ik had de aankondiging al enige tijd geleden gezien maar op de een of andere manier zag ik er niets van in het nieuws. Was dit dan een hoax, dat Raoul Castro op 19 april 2018 zou terugtreden als president van de Cubanen? 
Het blijkt geen hoax te zijn en op deze (voor ons) mooie dag in april trad Raoul af als president van Cuba om op de achtergrond nog wel de touwtjes in handen te houden.
Wij als westerlingen hopen natuurlijk dat dit voor Cuba een historische dag zal worden, een dag waarop de Castro's de weg vrij maken naar een democratisch land waarin haar inwoners zich vrijer kunnen bewegen en waarmee zij ook, in economisch opzicht, meer kunnen veroorloven.

De Castro's waren strijders en hebben gestreden voor waar zij in geloofden, in eerste instantie een heel goed doel omdat Cuba tot 1959 onder druk stond van dictator Fulgencio Batista die zich de dollars van de Amerikanen wel liet vallen. Het Cubaanse volk werd onderdrukt en de maffia investeerde groots in, voornamelijk Havana, Cuba.
Na zijn gevangenschap en ballingschap naar Mexico keerde Fidel Castro terug naar Cuba. Met de hulp van zijn broer Raoul Castro en Ché Guevara verzamelde hij een groep mensen om zich heen om de beweging van de 26ste juli te vormen, een groep van Cubaanse revolutionairen. De guerrilla.. oorlog tegen Batista begon en resulteerde in 1959 de ballingschap van de dictator.

Fidel Castro werd opperbevelhebber van de strijdkrachten en niet lang daarna premier. Na een vriendschappelijke band te hebben opgebouwd met de Sovjets werd de verhouding met de Verenigde Staten explosief. Dit resulteerde uiteindelijk in de Varkensbaai crisis waarin men trachtte de regering van Cuba omver te werpen en de Sovjets naar aanleiding van hun kernwapens mochten opslaan op het eiland. Nimmer was een derde wereld oorlog zo nabij.

Inmiddels had Fidel als leidende ideologie het Marxisme-Leninisme overgenomen en werd hij eerste secretaris van de nieuw opgerichte communistische partij. Cuba werd een socialistische republiek en alle industrie werd genationaliseerd.
Na het ineenstorten van de Sovjet Unie kwam Cuba in een economische Crisis terecht. In de periode dat meerdere Latijns Amerikaanse landen zich meer naar links bewogen sloot Fidel uiteindelijk politieke alianties met deze landen en met name met Venezuela. 
In 2006 besloot hij terug te treden als leider van de Cubanen vanwege zijn zwakke gezondheid (hij leed aan darm kanker..) en droeg zijn taken over aan zijn broer Raoul. Deze werd uiteindelijke gekozen tot de president in 2008 nadat Fidel definitief was afgetreden.


Dat Raoul niet een heel ander bewind voer is niet opmerkelijk. Hij was, naast dat hij de broer van Fidel was, ook mede verantwoordelijk voor de revolutie in het land. 
Raouls tijdperk kenmerkt zich voornamelijk door een aantal nieuwe vrijheden voor de Cubanen, zoals het entrepeneurschap en de toegang van Cubanen tot resorts en hotels.
Daarnaast was er natuurlijk de legendarische handdruk met Barrack Obama die de illusie wekte dat de banden met Amerika weer werden aangetrokken en wellicht ook een einde van de sancties tegen het land.
Echter niets was minder waar. Amerikanen bewogen zich wel wat vaker richting Cuba maar de sancties zijn nog steeds van kracht. Een feit waar menig Cubaan nog dagelijks onder lijdt.



Dat de Castro's niet maar aan het hoofd staan van de regering wil nog niet zeggen dat er nu echt wat gaat veranderen. De beoogde opvolger Miguel Díaz-Canel Bermúdez is iemand uit de eigen gelederen en met Raoul nog tot 2021 als opperbevelhebber van het leger zal er waarschijnlijk nog niet heel veel gaan veranderen.

Copyright - Disclaimer - Privacy

 In deze april 2018 editie van het Latin-Magazine onder andere: